W zależności od czasów i miejsca, były uznawane za symbol domowego ogniska albo luksusu i dobrobytu. Pierwsze dywany miały chronić przed zimnem i brudem. To na nich toczyło się też życie rodzinne. Z upływem lat stawały się przede wszystkim ozdobą wnętrz. Poznaj niezwykłą historię dywanów.

Pierwsze dywany najprawdopodobniej pochodzą z Azji Środkowej i pojawiły się tam między III a II tysiącleciem p.n.e. Plecione przez ludy koczownicze miały chronić przed zimnem i brudem, być łatwe do zwinięcia i przetransportowania w inne miejsce. To na nich toczyło się życie rodzinne - przygotowywano posiłki, jedzono, modlono się i spano. Wytwarzano je z wełny i nadawano kolory, używając barwników, pozyskiwanych z warzyw, owoców, kwiatów, korzeni czy minerałów.

Najstarszy dywan, nazwany “dywanem Pazyryk” lub “dywanem z Górnego Ałtaju”, odnaleziono w 1947 roku w lodowej bryle na terenach Syberii. Najprawdopodobniej pochodzi z III wieku p.n.e. Umieszczono na nim wzory, przedstawiające między innymi zwierzęta przypominające jelenie oraz wojowników na koniach. Na żywo można podziwiać go w Państwowym Muzeum Ermitażu w Sankt Petersburgu.

Wraz z upływem czasu i rozwojem sztuki tkactwa, dywany zaczęły zyskiwać coraz bardziej wyszukane i skomplikowane wzory. Te przeznaczone do domów bogatych dostojników tkane były przez artystów-rzemieślników w manufakturach. Wyplataniem dywanów “domowych” zajmowały się kobiety z danej rodziny. Czasem proces powstawania takiego dywanu trwał wiele miesięcy, gdyż umieszczano na nim różne, skomplikowane wzory, sceny z życia codziennego albo ważnych, rodzinnych wydarzeń. Wierzono, że tak ozdobione dywany, odpędzają złe moce i przynoszą domostwu szczęście. Piękne dywany były wówczas także bardzo pożądanym prezentem - panny młode często dostawały je w posagu.

Najsłynniejsze dywany pochodzą z Persji. Do dziś ręcznie tkane, misternie zdobione perskie dywany uważane są za najlepsze. Za panowania irańskiej dynastii Safawidów, perskie dywany zaczęły pojawiać się w Europie na dworach królewskich i w domach elit. Trafiały tam za sprawą kupców oraz jako prezenty, wręczane przez władców z Azji Środkowej. Bogato zdobione dywany, przedstawiające różne sceny - te z życia dalekich ludów, jak i z baśni, rozbudzały wyobraźnię Europejczyków. Pełniły nie tylko rolę prestiżowych dekoracji, ale też ogrzewały podłogi i mury zamkowych komnat. W Europie końca XIX wieku, w zwykłych domostwach popularne były lniane i konopne chodniki, które miały chronić przed chłodem. Często wytwarzano je także z różnych tekstylnych skrawków albo odzieży, która nie nadawała się już do użytku.

Dzisiaj dywany stanowią jedną z ważniejszych dekoracji wnętrz, dodając im stylu i charakteru. Miękkie i miłe w dotyku są niezastąpione w salonie i sypialni. Za ich pomocą można wydzielić poszczególne strefy w danym pomieszczeniu. Przybierają tak wiele wzorów i kolorów, że każdy znajdzie ten idealny do swojego domu.